अकर्तेपणे करीत राहावे कर्म । हाच परमात्मा आपला करून घेण्याचा मार्ग ॥
न करावा कोणाचा द्वेष मत्सर । सर्वांत पाहावा आपला रघुवीर ॥
परनिंदा टाळावी । स्वतःकडे दृष्टी वळवावी ॥
गुणांचे करावे संवर्धन । दोषांचे करावे उच्चाटन ॥
जेथे जेथे जावे । चटका लावून यावे ॥
याला उपाय एकच जाण । रघुनाथावांचून न आवड दुजी जाण ॥
देहाचे दुःख अत्यंत भारी । रामकृपेने त्याची जाणीव दूर करी ॥
मनावर कशाचाही न होऊ द्यावा परिणाम । हे पूर्ण जाणून, की माझा त्राता राम ॥
अभिमान नसावा तिळभरी । निर्भय असावे अंतरी ॥
जे दुःख देणे आले रामाचे मनी । ते तू सुख मानी ॥
देह टाकावा प्रारब्धावर । आपण मात्र साधनाहून नाही होऊ दूर ॥
मी असावे रामाचे । याहून जगी दुसरे न दिसावे साचे ॥
प्रपंचातील सुखदुःख ठेवावे देहाचे माथा । आपण न सोडावा रघुनाथा ॥
आपण नाही म्हणू कळले जाण । ज्ञानाचे दाखवावे अज्ञान ॥
दोष न पाहावे जगाचे । आपले आपण सुधारून घ्यावे साचे ॥
कोणास न लावावा धक्का । हाच नेम तुम्ही राखा ॥
एक रामसेवा अंतरी । सर्वांभूती भगवद्भाव धरी ॥
राम ज्याचा धनी । त्याने न व्हावे दैन्यवाणी ॥
नका मागू कुणा काही । भाव मात्र ठेवा रामापायी ॥
वाईटांतून साधावे आपले हित । हे ठेवावे मनी निश्चित ॥
भगवंताचे विस्मरण । हे वस्तूच्या मोहाला कारण ॥
म्हणून भक्ति व नाम । याशिवाय ऐकू नये कोणाचे ज्ञान ॥
परिस्थितीचा निर्माता परमात्मा जाणे । त्यातच त्यास पाहावे आपण ॥
सर्व कर्ता राम हा भाव ठेवता चित्ती । खर्या विचारांची जोडेल संगति ॥
व्यवहारातील लाभ आणि हानि । मनापासून आपण न मानी ॥
मी आहे रामाचा ही जाणीव ठेवून मनी । सुखाने वर्तत जावे जनी ॥
एकच क्षण ऐसा यावा । जेणे सर्वांचे विस्मरण करून रामच आठवावा ॥
रामाविण उठे जी जी वृत्ति । त्यासी आपण न व्हावे सांगाती ॥
मी रामाचा हे जाणून । वृत्ति ठेवावी समाधान ॥
धन्य मी झालो । रामाचा होऊन राहिलो ।
ही बनवावी वृत्ति । जेणे संतोषेल रघुपति ।
वृत्ति बनविण्याचे साधन । राखावे परमात्म्याचे अनुसंधान ॥
शरीरसंपत्ति क्षीण झाली । तरी वृत्ति तशी नाही बनली ॥
विषयाधीन जरी होय वृत्ति । तरी दुरावेल तो रघुपति ॥
संतांची जेथे वस्ती । तेथे आपली ठेवावी वृत्ति ॥
सतत विवेक अखंड चित्ती । रामनामी मनोवृत्ति । हेचि तुम्हा परम प्राप्ति ॥
नामामध्ये ऐसी सत्ता । जेणे जोडे रघुनाथा ॥
नामापरते न मानावे हित । हेच आजवर सांगत आलो सत्य ॥
भगवंताला आपले होणे आवडते फार । श्रीरामनामी राहावे खबरदार ॥