बँकेच्या व्यवस्थेत कोट्यवधी रुपयांचे घोटाळे होतात. पण दोरीला बांधलेला पेन मात्र तसाच राहतो. कारण लक्ष्मीला लोक चोरून नेऊ शकतात. पण सरस्वतीला नाही. म्हणूनच आपण आपल्या मुलांना सुशिक्षित करायचं असतं, धनवंत नव्हे. “फणसाची चव आणि रूप यातला फरक खाणाऱ्यालाच कळतो”. नारळ वरुन कठीण आसला तरी आतून चविष्ट खोबरे व अमृततुल्य जल मिळते. पारख करण्यास चुकला तो जीवनाला मुकला.बाह्यरंग व अतरंग यात जमीन अस्मानाचे अंतर असते. नेहमी कानोपानी गोष्टीवर विश्वास ठेवण्या परीस चक्षू (डोळे) द्वारे पाहणे इष्ट होय.
“माणसाची पारख ही रूपावरून करू नका.खरा महत्त्वाचा असतो, तो त्याचा स्वभाव” जेव्हा अंडे बाहेरील ताकदीमुळे फुटते; तेव्हा एक जीवन संपते. पण तेच अंडे आतील ताकदीमुळे फुटते; तेव्हा एक जीवन सुरू होते. आतून मिळालेली ताकद सदैव जीवन घडवतेच. स्वत:वरील विश्वास कधीही कमी होऊ देऊ नका. सूर्योदय हे केवळ एक औचित्य असते. खरं तर दिवस हा आपल्या सुंदर विचारांनी सुरू होतो. जीवन मोजकेच असते. ते हसत हसत जगायचे असते. जुळलेले नाते कधी तोडायचे नसते. सुख दु:खाने भरलेले हे आयुष्य असते. कुठे काही हरवते, तर कुठे काही सापडते. त्यातूनच सापडलेले जपायचे असते. जर तुम्ही पाहिलेली स्वप्नं पूर्ण होत नसतील, तर तुमच्या कामाची पद्धत बदला. तुमचे तत्त्व नाही. कारण झाडं नेहमी आपली पानं बदलतात, मूळ नाही. तसेच मनुष्य प्राणी नेहमी माणसं बदलतो पण स्वभाव बदलत नाही. खरी गरज आहे स्वभावात रचनात्मक बदल अपेक्षित आहे.