प्रवचने – नामांतच राहे समाधान । ही सद्गुरूची आहे खूण ॥
रामापायी ठेवावे मन । त्यासी कर्तव्य नाहीं उरले जाण ॥
देहभोग आजवरी नाही सुटला कोणाला । त्याचा त्रास मात्र नाहीं रामभक्ताला ॥
तुम्हाला आता करण्याचेंच नाही काही । भाव ठेवा रामापायीं ॥
नामांतच राहे समाधान । ही सद्गुरूची आहे खूण ॥
रामास जावें अनन्य शरण । कृपा करील तो दयाघन ॥
देह सोडावा प्रारब्धावर । ज्या ज्या वेळी जें जें होईल तो मानावा आनंद ॥
दृश्याते नाहीं मानूं सत्य । रामरूपीं ठेवावें चित्त ॥
विषयासी नाही देऊं थारा । दया येईल रघुवीरा ॥
नाहीं देवाजवळ मागूं दुजें जाण । तुमचे नामीं लागो मन ।
ऐसें प्रार्थिता जो झाला । राम कृपा करील त्याला ॥
नाहीं भंगूं द्यावें समाधान । रामापायीं ठेवावें मन ॥
लोभ्याच्या मनांत जसें वित्त । तसें साधकाचें नामांत चित्त ॥
एवढे ज्यानें केलें काम । त्याला नाहीं रामाचा वियोग ॥
पाण्यांवाचून जसा मासा तळमळतो । तसें नामाशिवाय व्हावें मन ॥
एक मानावी आज्ञा प्रमाण । नाहीं याहून दुसरें साधन जाण ॥
साधनाच्या आटाआटी । नाही देह करू कष्टी ॥
रामावांचून नाही कोणी सखा । त्याला नाहीं कोठें धोका ॥
प्रपंची ज्याचा राम सखा । भय चिंता दुःख नाहीं देखा ॥
रामसेवेपरतें हित । सत्य सत्य नाहीं या जगांत ॥
मनानें होऊन जावें भगवंताचे । त्यानें खास केलें सार्थक जन्माचे ॥
सर्व कर्ता राम । हा भरवसा ठेवावा ठाम ॥
राम कर्ता हा ठेवितां विश्वास । काळजीचें कारण उरत नाहीं खास ॥
रामरायाचें सान्निध्य राखता । भय, चिंता, शोक, यांची नाही वार्ता ॥
सतत करावें नामस्मरण । सर्व इच्छा राम करील पूर्ण ॥
नामाचें चिंतन, भगवंताचें ध्यान, गुरुआज्ञा प्रमाण ।
तीच गुरुपुत्राची आहे खूण । नाहीं यावांचून दुसरें स्थान । जिथें राहे समाधान ॥
रामापायीं व्हावें लीन । याहून नाहीं दुसरें लिहिणें जाण ॥
आतां याहून दुजे नाही करणें काहीं । असा भाव ज्यानें ठेविला हृदयीं । त्याला राम नाहीं राहिला दूर ॥
रामाविण न मानावे हित । त्यानेंच जोडेल भगवंत ॥
नाहीं करूं देहाचा कंटाळा । राम ठेवील त्यांत राहावें सदा ।
जे जे होतील देहाचे हाल । ते ते परमात्म्यापासून आले असें जाणावें ॥
नाहीं करूं काळजीला । मी नाही सोडलें तुम्हांला ॥
ज्याची वाटते महति । त्याचेंच चिंतन होय चित्तीं ॥
रामावांचून न ठेवा दुजा भाव । चित्तास येईल तेथेंच ठाव ॥
देहासकट माझा प्रपंच जाण । हा रामा तुला अर्पण ।
ऐसें वाटत जाणें चित्तीं । कृपा करील रघुपति ॥
सर्व ठिकाणीं पाहावें अधिष्ठान । तेणें मिळेल मनास समाधान ॥
रामापायीं ठेवा मन । नाम घ्यावें रात्रंदिन॥
