प्रवचने – ऐसा करावा काही नेम । जेणे जोडेल आत्माराम ॥
ऐसा करावा काही नेम । जेणे जोडेल आत्माराम ॥
नेम असावा शाश्वताचा । जेणे राम कृपा करील साचा ॥
नेम असावा वाचा मन । जेणे संतुष्ट होईल रघुनंदन ॥
कर्तव्यात गुंतवावे शरीर । जेणे संतोषे रघुवीर ॥
सतीला नसे दुजे दैवत जाण । तिला पति एकच प्रमाण ॥
न पाहावे त्याचे दोष गुण । आपले कर्तव्य करावे जतन ॥
पतिव्रताधर्म श्रेष्ठ भारी । वंदिताती संत महामुनि ॥
पति‍आज्ञा प्रमाण । हेच मुख्य साध्वीचे लक्षण जाण ॥
न बोलावे उणेपुरे । जे परमात्म्यास न आवडेल खरे ॥
संतति वा संपत्ति । भगवत्कृपेने ज्याची प्राप्ति ॥
त्याचे करावे रक्षण । पण न गुंतू द्यावे मन ॥
जे आवडेल पतीला पाही । तो तो आपला धर्मच राही ॥
मनाने करावे भगवंत स्मरण । जेणे चुकेल जन्ममरण ॥
अखंड राखावे समाधान । चुको न द्यावे अनुसंधान ॥
काया गुंतवावी प्रपंचात । मन असावे रघुनाथात ॥
प्रपंचात राखावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी ।
त्याचा राम होईल दाता । न करावी कशाची चिंता ॥
मुखी असावे नामस्मरण । हृदयात भगवंताच्या अस्तित्वाची जाणीव ।
शुद्ध राखावे आचरण । पवित्रतम अंतःकरण ।
मुखाने भगवंताचे स्मरण । त्यावर कृपा करील रघुनंदन ।
हा ठेवावा विश्वास । अनुभव येईल नक्की खास ॥
पतीस करावे एकदा तरी नमन । रामरूप जाणून ।
त्याचे जाणावे मनोगत । तैसे वर्तणे हे आपले हित ॥
ऐसा नेम ज्याचे घरी । राम उभा त्याचे दारी ॥
आल्या अतिथा अन्न द्यावे । कोणास विन्मुख न पाठवावे ॥
राम कर्ता हा ठेवा भाव । कमीपणाला नाही ठाव ॥
सर्वांचे उगमस्थान एक । हे धरावे चित्ती । त्याला नाही कशाची भीति ॥
रामाविण न पाहावे जग । समाधानाची खूण हीच सत्य ॥
जे जे काही यावे । ते ते रामापासून आले । हा ठेवावा भाव ॥
साक्षित्वाने देहाचा प्रपंच पाहावा । अंतरी रघुनाथ भजावा ॥
देहाची गति प्रारब्धाचे हाती । ऐसे शास्त्रे सांगती ।
परि न येई हे चित्तीं । एकच जगती माझा रघुपति ॥
मुखाने घ्यावे रामनाम । हृदयी परमात्म्याचे प्रेम ।
याहून दुजा न करावा विचार । हा ठेवावा निर्धार ॥
चातुर्मासांत करावी सुरुवात । अखंड चालवावा हा हेत ॥
थोडा नेम सांगतो कांही । तो करूनिया पाही ॥
घ्यावें भगवंताचें नाम । खात पीत, करीत असता काम ।
होईल तेवढे करावे जतन । परमात्मा पुरे करील हे जाणावे ॥
सर्वांस सांगावे आशीर्वाद । सर्वांनी जोडावा भगवंत ॥
मागणे तुम्हा एकच पाही । नामावाचून दूर कधी न राही ॥
