राम ठेवील जी स्थिति । त्यात समाधान राखे ज्याची वृत्ति । त्या नाव खरी विरक्ति ॥
रामाआड जें जें कांही । तेथून दूर ठेवी वृत्ति । या नांव विवेकाची प्राप्ति ॥
वृत्ति न होऊं द्यावी विषयीं फार । चित्तीं चिंतावा रघुवीर ॥
जेव्हां वृत्ति होते विषयाकार । तेथें न राहे सारासार विचार ॥
वृत्ति राही अभिमानाला धरून । तेथें न कधीं अनुसंधान ॥
जें जें पाहावे तें तें रामच होईजे । ऐसी ठेवावी वृत्ति । रघुनंदन आणावा चित्तीं ॥
काळोख अत्यंत मातला । घालवावयास उपाय दुजा न सुचला ।
होतां सूर्याचे आगमन । काळोख जाईल स्वतः आपण ॥
तैसें ‘राम कर्ता’ हा भाव ठेवता चित्तीं । उपाधीरहित बनते वृत्ति ॥
वृत्ति असावी शुद्ध, संतसज्जनांना प्रमाण । त्याने संतुष्ट होईल नारायण ॥
जग स्वार्थमूलक खरें । हे आपले वृत्तीवरून ओळखणें बरे ॥
वृत्ति अलग करावी सर्वांहून । आलेली ऊर्मि करावी सहन । सर्व कर्ता जाणून रघुनंदन ॥
निःसंशय करावी वृत्ति आपण । सद्गुरूस जावें शरण ।
संशयविरहित वृत्तिने घ्यावें नाम । जें सुखाचे आहे धाम ॥
शुद्ध ज्याचे अंतःकरण । शुद्ध ज्याचे आचरण ।
परमात्म्याबद्दल शुद्ध ज्याची वृत्ति । त्याच्याहून दूर न राहे रघुपति ॥
सर्व कांही करावें आपण । पण वृत्तीनें त्यांत न गुंतावे आपण ॥
नामांत ठेवावें प्रेम । तेथें प्रकटेल पुरुषोत्तम ॥
देहाचें चलन ज्याचे सत्तेनें । त्या रघुपतीचें स्मरण असावे आनंदाने ॥
वासना नामापायीं जडली । धन्य धन्य सज्जनीं मानिली ॥
पाणी माती एक झाले । वेगळें नाही करतां आले ।
निवळी घालावी पाण्यांत । पाणी स्वच्छ होते जाण ॥
तैसा विषयांत राहून जगती । नामाची ठेवावी संगती ॥
विषयाचें विष शोषून घेई । ऐसी आहे नामाची प्रचीति ॥
शक्य तितकें राहावें नामांत । याहून दुसरे न आणावे मनांत ॥
परा पश्यंती वैखरी वाणी । याच्याही पलीकडे नाम ठेवा स्मरणीं ॥
नामापरती उठेल वृत्ति । तेथें सावध असावें तुम्ही ॥
जो नामांत राहिला दंग । त्याने लुटला रामरंग ॥
रामनाम बोलावें वाचा । काळ न येऊं द्यावा काळजीचा ॥
नामाविण राम । जैसें पाकळ्याविण फूल जाण ॥
नाम ज्यानें घेतले सर्वकाळ । जिंकला त्यानें एक अंतराळ ॥
भगवंत ठेवील त्यांत हित मानावें । अखंड नामस्मरण घ्यावें ॥
नामांत स्वतःचा विसर । हेंच देईल रघुवीर ॥
भगवंताची प्राप्ति, संतांची संगती, नामाचे प्रेम, । हे भगवत्कृपेवांचून नाही साधत जाण ॥
सतत करावे नामस्मरण । सर्व इच्छा राम करील पूर्ण ॥