प्रवचने – अखंड समाधानाचा मार्ग !
चित्तात राखावे समाधान ॥
चित्तांत ज्याचे राहिले समाधान । तोच भगवंताचा आवडता जाण ॥
ज्याचा विश्वास रामावरी । त्याला समाधान स्वीकारी ॥
माझे हित रामाचे हाती हा धरिता विश्वास । समाधान मिळत असे जीवास ॥
दुःख ही परमात्म्याची इच्छा जाणून जो भगवंताचा झाला । त्याला देह प्रारब्धावर टाकता आला ॥
प्रारब्धाने देहाची स्थिती । हे सर्वच सांगती ।
पण त्यात मानता येते सुख समाधान । ध्याता एक रघुनंदन॥
तात्पुरते काही तरी औषध घ्यावे । देहाच्या लोभात न सापडावे ॥
माझे सांगणे दुजे नाही । जोवर श्वासोच्छ्‌वास देही । तोंवर मुखी नाम पाही ॥
तरीपण मी सांगतो एक । ठेवावा रामावर विश्वास । तोच साह्यकारी होईल खास ॥
असावे शुद्ध आचरण । करावे भगवंताचे स्मरण ॥
कर्तव्याची ठेवावी जागृति । त्यात भगवंताची राखावी स्मृति ॥
नामाविण नाही दुजे साधन । हे सांगत आले सर्व संतजन ॥
देहाचे अस्तित्व भगवंतासाठी । याहून नाही दुजी उच्च प्राप्ति ॥
देहाचे भोग देहाचे माथी । ऐसे सर्व सांगती ।
परि एक वाटतसे चित्ता । ते दूर होईल एक भगवंत चिंतिता ॥
भगवंतावाचून देहाचे सुखभोग । हे न मानिती साधुसज्जन ॥
आता जगणे रामासाठी । हा निश्चय मानावा चित्ती ॥
जगातील वैभव ऐश्वर्य संपत्ति । लौकिक आणि कीर्ति ।
हे परमात्म्यावाचून मातीमोल साधुसंत गणती ॥
आजवर झाले कष्ट फार । देहाचा भरवसा धरून थोर ॥
देहाचे सुखसौख्य आदरसत्कार । हे प्रारब्धाधीन सत्य जाण ॥
मुलींनी खेळ मांडला । परि नाही कामाला आला ।
तैसा प्रपंची थोर झाला । परमात्म्याचा तो न म्हणावा भला ॥
रामापरते सत्य नाही । श्रुतिस्मृति सांगतात हेच पाही ॥
आता न ठेवावा जगी भरवसा । राम सखा करावा खास ॥
रामाविण अन्य प्रीति । उपजे देहबुद्धीचे संगती ॥
आता रामा एकच करी । तुझा विसर न पडो अंतरी ॥
आता जसे असेल तसे होऊ द्यावे । रघुनाथभजनी असावे ॥
मागील झाले होऊन गेले । पुढील येणार येऊ द्यावे भले ॥
आता न धरावा हव्यास । हेच वाटे जीवास ॥
जे जे करणे आणिले मनी । रामकृपे पावलो जगी ।
माझे आता काही । दुसरे मागणे नाही ॥
माझे कोणी नाही । मी कोणाचा नाही । जग आणि देह अगदी माझे नाही ॥
जे जे काही दृश्य पहावे । त्याचे रूपांतरच व्हावे ।
हा नेहमीचा अनुभव ठेविता चित्ती । समाधानाची होय प्राप्ति ॥
जोवर श्वासोच्छ्‌वास देही । तोवर मुखी नाम पाही ॥
